ZIJ(N)

Jullie gaan zitten.
Jullie zijn daar. 

Ik kom op.
Ik ben hier.

Maar tussen hier en daar
is er veel meer dan dat.

Een universum dat bol staat van 
onuitgesproken dromen  … en van vragen.

Wat is dat hier? Deze plek. 
Wat is hier de bedoeling van?
Wat moet ik hier? En wat mag?
Wie ben ik? En jullie? En zijn wij samen?
Ben ik straks, als dit afgelopen is, nog dezelfde als daarvoor?

Vertel ik? Of doen jullie dat, door gewoon te kijken?
Neem ik deel? Of niet?
Wat bouwt ze? Wat in godsnaam bouwt ze?
Een luchtkasteel, zichzelf, een brug van hier naar daar?
Wat als ze valt? Als alles valt? Beginnen we dan opnieuw?
Waarom? En hoe? met wat? En wie doet mee?
Wie draagt dan wie?
En dan? Daarna? Wat komt er dan?
Moet er wat gezegd? Een woord? Of volle zinnen?
Of niets. Misschien wel niets. Er is muziek.
Dat is al veel.
Hebben we haast of mag het traag?
Heb ik de tijd? Of jij? Of geen van ons?
Moet er een antwoord komen op al die vragen?
Om steeds maar meer te worden?
Of mogen we ook zijn? 

Misschien gewoon …

ZIJN.

In dit moment.

Op deze plek.
Tussen hier en daar.

Vanuit deze gevleugelde woorden van Fernando Pessoa schept en herschept Lize Pede het universum tussen speler en publiek, tussen acteur en muzikant, tussen mens en materiaal. 

Met ogenschijnlijk banale materialen bouwt Lize live op scène beelden die aan het leven van ons allemaal raken, hoe verschillend we ook zijn. Ze spreken zonder woorden van tomeloze vreugde, van verliezen, van twijfelen, van moed, van liefde en haat, van elkaar vinden of kwijtraken, van proberen en soms slagen, van woestheid en verstilling, en van alles wat ons bindt.

ZIJ(N) is een poëtische zoektocht naar evenwicht, waarin alles niet steeds gevangen zit in de ratrace van het het worden, maar ook gewoon mag zijn. Zo kan het theater, de tijd dat het bestaat, een plek zijn waar we elkaar ontmoeten, open en met uitgestoken hand. Een plek vol nieuwsgierigheid. Een plek waar we allemaal in het moment mogen ZIJN!